Patchwork Blanket

Vroeger toen ik nog thuis woonde keken mijn moeder en ik graag naar van die zoetsappige amerikaanse films, super gezellig. Het viel me op dat in veel van die films jonge meiden allemaal zo'n prachtige patchwork sprei op hun bed hadden liggen, zo'n sprei moest en zou ik ook hebben!!! Mijn moeder heeft stad en land toen afgezocht maar ze waren allemaal veel te duur, toen kwam ze bij een modevakschool in de buurt. De eigenaresse wilde ons graag helpen met zo'n deken, ze had nog allemaal kleine restjes stof die we voor een zacht prijsje over konden nemen. Met een zak vol stofjes en een werkbeschrijving gingen we weer naar huis. De maanden daarna ben ik lang heel lang bezig geweest met alles af te tekenen uit te knippen en aan elkaar te naaien, met de hand!!! Wat een monniken werk zeg, toen ik 14 was, was de deken klaar, althans de voorkant er moest nog een achterkant aangezet worden en mooi worden afgewerkt. 10 jaar lang heeft de deken in de kast gelegen in mijn ouderlijk huis, ondertussen was ik moeder geworden, eigen huisje, lieve vriend enz..... Kort geleden ontdekte mijn moeder deze vergeten toen ze de zolder aan het opruimen was, de deken waar zoveel bloed zweet en tranen van mij als 14 jarig meisje in zaten, wat ik heb hem helemaal alleen gemaakt! Nu 10 jaar later heb ik deze deken weer in mijn armen gesloten en hem met volle overgave mooi afgewerkt, tot een pronkstuk al zeg ik het zelf. Natuurlijk zitten er her en der wel wat schoonheidsfoutjes in maar voor een eerste patchwork sprei vind ik hem erg mooi geworden, het is al dat zwoegen en zweten wat mij betreft dubbel en dwars waard geweest.

zie hieronder het resultaat en oordeel zelf

                        deken opgevouwen

 en uitgeklapt, het is het formaat van een eenpersoons bed,alleen jammer dat ik nu ondertussen al een paar jaartjes in een tweepersoons slaap :)